W 1629 r. zjazd szlachty wieluńskiej uchwalił założenie klasztoru dla zakonu bernardynów na miejscu kościółka pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Pierwszy kościół i klasztor fundatorzy wybudowali w roku 1638. Zabudowania te zostały spalone w czasie najazdu szwedzkiego w roku 1656. Obecne założenie klasztorne powstało w latach 1710 – 1740, a kościół konsekrowano w roku 1741. Na pamiątkę tego wydarzenia przy murowanym płocie posadzono lipę, która była pomnikiem przyrody i do 2001r. zdobiła obejście klasztoru.
Obiekt stanowi przykład jednonawowej budowli barokowej. Budynek podzielony jest na 2 części świadczące o fazach jego rozbudowy. Do nawy przylega zamknięte półkoliście prezbiterium. Nawa jest nieco szersza i oddzielona od prezbiterium wysmukłym, półkoliście zamkniętym łukiem tęczowym. Pod kościołem znajdują się sklepione podziemia.
Kościół nakryty jest dwuspadowym dachem. Nad absydą prezbiterium umieszczono wieżyczkę z sygnaturką. Od północy do kościoła przylega klasztor. Jest to murowany, piętrowy budynek na planie krzyża, przykryty dwuspadowym dachem. Na dziedzińcu kościelnym znajduje się kaplica św. Judy Tadeusza z obrazem patrona (z XVIII w.) w barokowym ołtarzyku. Wnętrze oświetlają niewielkie owalne okienka. Przykrywa ją kopuła, a w zwieńczeniu dachu kaplicy umieszczono rzeźbę św. Michała Archanioła.
Wnętrze kościoła zdobi późnobarokowa polichromia, datowana na rok 1740, autorstwa Antoniego Ignacego Linke (dotychczas nie odnawiana). Sklepienie prezbiterium pokrywa malowidło przedstawiające adorację Hostii przez chóry anielskie. Malowidło na ścianie tęczowej przedstawia scenę wydobywania dusz z czyśćca przez św. Franciszka. Na sklepieniu nawy kościoła znajdują się malowidła ukazujące Jezusa z Maryją, św. Rodzinę, Maryję Niepokalaną, Trójcę Świętą, Ewangelistów, świętych franciszkańskich. Ścianę zachodnią zdobi scena Ukrzyżowania z Matką Bożą, św. Janem i św. Marią Magdaleną. Wewnątrz na ścianach widoczne są także herby rodów, które były fundatorami klasztoru i kościoła: Psarskich, Leszczyńskich, Siewierskich, Krąkowskich, Karśnickich i Wężyków oraz epitafia upamiętniające Kazimierza, Floriana i Tomasza Karśnickich.
Wyposażenie kościoła obejmuje barokowy ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambonę oraz dwa konfesjonały. Ołtarz zdobią rzeźby św. Franciszka i św. Bernardyna. Za ołtarzem głównym na piętrze znajduje się chór oratoryjny. W dolnej strefie ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, malowany na blasze, w sukience drewnianej. Na jego zasłonie jest obraz Świętej Rodziny namalowany w latach 50-tych XX w. przez Adama Stykę (fot. 2).
W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Matki Boskiej i św. Antoniego. Ambona podtrzymywana jest przez anioła, ozdobiona rzeźbami Ewangelistów, Chrystusa i Boga Ojca (fot. 3).
Pod pobernardyńskim kościołem znajdują się podziemia, których centralna część pokryta jest freskami.
We wrześniu 2010 roku podczas prac instalacyjnych odkryto zabytkowe natynkowe dekoracje ścienne na parterze ostrzeszowskiego klasztoru. Pokrywają one ściany korytarza, zakrystii oraz pomieszczeń reprezentacyjnych. Znajduje się tam między innymi 6 stacji Drogi Krzyżowej, stanowiących kontynuację malowideł znajdujących się w kościele. Zdaniem konserwatorów takie rozmieszczenie stacji jest unikatowe, co znacznie podnosi rangę obiektu i po zakończeniu prac konserwatorskich będzie ciekawostką turystyczną.
Od roku 1933 właścicielem kościoła i klasztoru jest Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu.
Odwiedź stronę Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu - Dom w Ostrzeszowie www.nazaretankiostrzeszow.pl
